Thursday 24 March 2016

නෙළුම් යාය පිපී පිපී රේණු නටාවා!

නෙළුම් යාය බ්ලොග් සම්මාන උත්සවයට සියල්ල සූදානම්.
ජනමාධ්‍ය අමාත්‍යංශයෙන් කෙරෙන්නේ ශාලාව ලබාදීම වැනි පහසුකම් කිහිපයක් සැපයීම පමණය. සම්මාන විනිශ්චය සදහා රජයේ කිසිම සම්බන්ධයක් නැත.
මෙවර සම්මාන උත්සවය නැර‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ඹීමට අපට නොහැකි වීම ගැන ඇත්තේ කනගාටුවකි.
මා ඇතුලු අමාත්‍යංශයේ වැඩි දෙනෙක් එදින සිටින්නේ යාපනයේ බැවිනි.
සම්මාන ලබා ගන්නා බ්ලොග් ලේඛකයන්ට අපගේ සුබ පැතුම්.
සම්මාන උළෙල සාර්ථක කරන්නට නන් අයුරින් දායක වන සියලු දෙනාටමත් අපගේ ස්තුතිය.

Friday 11 March 2016

පුංචිරාළලාගේ අධ්‍යාපන දෘෂ්ටිය

එ්ඩ්ස් රෝග  'චෝදනාව' එල්ලවූ කුලියාපිටිය සම්බෝධි විදුහලේ සිසු දරුවාගේ ප්‍රශ්නය අපට හෘද සාක්ෂියේ ප්‍රශ්නයක් ඉතිරි කරමින් විසදී ඇත. බෞද්ධ නමක් ඇති සම්බෝධි විදූහලට අමතක වූ සමානාත්මතාවාදයේ බුදු වදන ක්‍රිස්තියානි ත්‍රිත්ව විදුහල අපට මතක් කර දී ඇත. ත්‍රිත්ව විදුහල ලබා දි ඇත්තේ බෞද්ධයාගේ හෘද සාක්ෂියේ පතුළටම ඇනෙන්නට වැදූණ පිළිතුරකි. එම දරුවාගේ අධ්‍යාපන අයිතියට එරෙහිව හෙන ගෙඩියක් සේ පාත් වූ දෙමව්පිය උද්ඝෝෂණය විසින්ම දරුවාගේ අධ්‍යාපන අයිතිය තහවුරු වීම සරදමකි. එහෙත් එබදු සරදම්කාරී පිළිතුරු වලින් නොව ව්‍යුහාත්මක වෙනස් කම් මගින් පමණක් විසදාගත යුතු අප අධ්‍යාපන පද්ධතියේ නිදන්ගතව පවතින ප්‍රශ්නයක් මේ දරුවාගේ සිද්ධිය මගින්ද යළි ඉස්මතු කර තිබේ. එනම් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටක අධයාපන ක්‍රමයක් විසින් සුරැකිය යුතු සමානාත්මතා මූල ධර්මය අපේ අධ්‍යාපන පද්ධතිය විසින් උල්ලංඝනය කරමින් තිබෙන බවයි.


සමානාත්මතාව යනු සමාජ විමුක්ති අදහසකි. සමාජයක් අවමානුෂිකකරණයෙන් ගලවාගන්නේ සමානාත්මතාව උදෙසා වන සමාජික ක්‍රියාකාරකම් මගිනි. සමානාත්මතාවාදය අප ජීවන දෘෂ්ඨියක් ලෙස හුරු කර ගත යුතුය. ජිවන භාවිතාවක් ලෙස ප්‍රගුන කළ යුතුය. එය පහසු කටයුත්තක් නොවේ.  එහෙත් කිසියම් සාර්ථකත්වයකින් යුතුව හෝ සමානාත්මතාව අදහසක් ලෙස සහ ජීවන චර්යාවක් ලෙස පුරුදු පුහුණු කරගත හැක්කේ සමානාත්මතාව මුලධර්මයක් ලෙස පිළිගෙන ආරක්ෂා කරන්නා වු අධ්‍යාපන ක්‍රමයක පැවැත්මක මගිනි. කුලියාපිටිය සිද්ධිය පෙන්නුම් කරන්නේ මේ වැදගත් මුල ධර්මය අලුයම ලූ කෙල පිඩක් සේ බැහැර කරමින් අපේ මිණීවල අපම කපා ගන්නා මුග්ධ සමාජයක් වෙත ගමන් කිරීමට සූදානම් සමාජයක් අප දැනටමත් නිර්මාණය කරගෙන තිබෙන බවය.

මනුෂ්‍යත්වයට නිගාදුන් වැඩවසම් සමාජ පර්යායකින් අප මේ තරමට හෝ නිදහස් වුයේ අප රටේ  ඇති වු දේශපාලන විප්ලවයක් නිසා නොව යටත් විජිත උරුමයක්  ලෙසම අපට ලැබුන අධයාපන ක්‍රමය නිසාමය. යටත් විජිත අධ්‍යාපන ක්‍රමය විසින් ඉටුකරන ලද සමාජ  විමුක්ති කාර්ය භාරය අධයාපන විශේෂඥයන්ටත් වඩා හොදින් අපේ සමහර සාහිත්‍ය කරුවන් අතින් විග්‍රහ වී තිබේ. මහින්ද ප්‍රසාද් මස්ඉඹුල ලියු 'සෙංකොට්ටං' නවකතාව එයට උදාහරණයකි. පීඩිතයාගේ විමුක්තිය සැළසූ එකම මාවත වුයේ අධ්‍යාපනය බව පෙන්වන යටි කතාවක් මේ කෘතිය අස්සෙන් සොයාගත හැකිය. 

එහෙත් එබදු සමාජ විමුක්ති විභවයක් සහිත වූ අධ්‍යාපනය අප අද මේ වන විට යොදා ගන්නේ මුග්ධ ස්වාර්ථකාමයක් සාධනය කිරීම වෙනුවෙනි. මේ ස්වාර්ථකාමය අද පොදු ජන අධ්‍යාපන දෘෂ්ටිය බවට පත් වී ඇත. ඡන්ද දේශපාලනය මේ ස්වාර්ථකාමී පොදු ජන දෘෂ්ටිය ඉදිරියේ යටත් වී ඇත. පොදු ජනයා අධ්‍යාපනය භාර ගත්තේ සමාජ විමුක්ති අර්ථයකින් නොව  අතිශය පුද්ගලවාදී අර්ථයකින් බව  'පුංචිරාල' නව කතාව ලියූ කේ ජයතිලක බොහෝ කලකට පෙර පෙන්වා දුන්නේය.කුලියාපිටිය සිද්ධියෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ පුංචිරාළලාගේ සමාජයෙන් ගැලවී අගලක්වත් අප ඉදිරියට ගොස් නැති බවය.