ජන මාධ්‍ය ජීවත් වන්නේ බඩ වියත සරි කර ගන්නේ ගැටුම් සමථකරණය කිරිමෙන් නොව ගැටුම් ප්‍රවර්ධනය කිරීමෙනි. ගැටුම් වැඩියෙන් පෙන්වන මාධ්‍යයයේ රේටින්ස් වැඩි වේ. එවිට එයට වැඩියෙන් දැන්වීම් ලැබී ආදායම තරවේ. ජන මාධ්‍යයට සමාජයේ තිබෙන ගැටුම රසකාරක දමා වාර්තා කළ හැකිය. ඊට අමතරව ජන මාධ්‍ය ආයතනයටද තමන්ගේම නිර්මාණ ලෙස ගැටුම් ඇති කළ හැකිය. නාලිකා වල කෙරෙන දේශපාලන සංවාද වනාහී ජන මාධ්‍ය විසින්ම ප්‍රවණ්ඩත්වය වගා දිගා කිරීම සදහා තනා ගත් මෙවලමකි. මේවා නිර්මාණය කරන්නන්, මෙහෙය වන්නන්, මේවාට සහභාගී වන්නන්, සහ රෑ නිදිවරමින් මේවා බලා සිටින්නන් අවසාන වශයෙන් බෙදා හදා ගන්නේ සාමුහික කාලකන්නිකමක් මිස දැණුමක් හෝ ප්‍රඥාවක් නොවේ.
මේ විවාද දෙස ජනයා බලා සිටින්නේ කුකුළන් කෙටවීම ගොන් පොර වැනි මිලේච්ඡ විනෝදය මිනිසාට ලබා දුන් සමහර පැරණි සුදු ක්‍රීඩා නරඹන මානසිකත්වයකිනි. මේවායේ ගැටුම සිදුවන්නේ වාචික ප්‍රවණ්ඩත්වය උපරිම ලෙස මතු කිරීමෙනි. වාචික සංවරය ශීලයක් ලෙස පිළිපැදිය යුතු යැයි වසර දහස් ගණනක තිස්සේ ආගමික උපදෙස් අසමින් සිටින සුභාෂිතය මංගල කාරණයක් සේ අදහන රටක මහජන සංවාද අවකාශය වාචික ප්‍රවණ්ඩත්වයෙන් දූෂණය වී තිබෙන ආකාරය තේරුම් ගන්නේ කෙසේද?
මේ ඊනියා සංවාද වැඩ සටහන් වලට සහභාගි වන දේශපාලකයන් හා වෙනත් මතධාරින් හොදින් දන්නා කරුණක් වන්නේ මේවායේදී කිසිදු වැදගත් යමක් කීම අත්‍යවශය නොවන බවය. අවශ්‍ය වන්නේ මේවා ඇතුළේ දිගටම මොන මොනවා හෝ කියමින් එක දිගටම පෙනී සිටීමය. කියන පණිවුඩය වැදගත් නැතත් මාධ්‍යයයේ එක දිමට පෙනී සිටිය හොත් ඕනෑම හරසුන් මිනිසෙකුට දේශපාලන සුපර්ස්ටාර් කෙනෙක් විය හැකිය. මේ සුපිරි තාරකා ඉල්ලා සිටින යුගයක් මිස සැබෑ මිනිසුන් ඉල්ලා සිටින යුගයක් නොවේ.
වචන වලට හිමිව තිබූ සම්මත අර්ථ පවා මේ වාවික ප්‍රවණ්ඩත්වය හමුවේ බිද වැටෙමින් තිබේ.
මබ තුමා තක්කඩියෙක්!
ඹබ තුමා පහත් මිනිහෙක්!
වැනි වචන අපට ඇසේ. ඔබ තුමා යන වචනය සැදී ඇත්තේ ඔබ+ උතුමා යන වචන දෙක සන්ධි වීමෙනි. පුද්ගලයකුට එකම මොහොතක උතුමෙකු සහ පහත් මිනිසෙකු හෝ තක්කඩියෙකු විය හැකිද යන්න මේ වචන දොඩවන අයට වැදගත් නැත. අවශ්‍ය වන්නේ මොනවා හෝ කිම පමණි. ප්‍රතිවාදියාට “ ඇට්ටි හැලෙන්න“ පහර දීම පමණි
වාචික ප්‍රචණ්ඩත්වය දැන් කායික ප්‍රවණ්ඩත්වය දක්වාම දිග හැරෙන බව දයාසිරි - හරින් සංවාදයේදී අපි දුටුවෙමු. මුලින්ම පහර දුන්නේ හෝ සපා කෑවේ දයාසිරිද හරින්ද යන්න එතරම් වැදගත් නැත. සංවාද මේසයේදීද ඔවුන් කළේ වචනවලින් හපා කා ගැනීමකි. චවනවලින් පහර දීමකි. මේ පහර දීම කෙළවැගිරෙන මුවින් දෙනෙත් හයා ගෙන කිසිදු හිරිකිතයකින් ලැජ්ජාවකින් තොරව බලා සිටි අපි අතින් පයින් පහර දීමේ සහ සපා කෑමේ ‘වැරැද්ද‘ ගැන පමණක් දැන් කතා කරමු. ඇත්ත වශයෙන්ම අප තේරුම් ගත යුත්තේ සාමුහික කාලකන්නි කමක් අප බෙදා හදා ගනිමින් සිටින බවය.
අස්මිමානයට හෙවත් ඊගෝවට මුල් තැන දෙන හොස්ස ළගින් මැස්ස යන්න බැරි අන්‍යොන්‍ය ගරුත්වය දියකරගත් සමාජයක් අප හැමදෙනා විසින්ම ඉමහත් වැර වෑයමින් ගොඩ නගමින් සිටින බව නොපෙනේද?
මේ ප්‍රචණ්ඩ සංවාද වලින් රටට ලබා දිය හැකි අලුත් පණිවිඩයක් නැත. රට වෙනස් කරන පණිවිඩයක් මෙවැනි සංවාද වලින් දිය හැකි වන්නේද නැත. ලෝකයේ ශිෂ්ට මිනිසුන් දැන් ගොන් පොර කුකුළන් කෙටවීම ආදී සූදු කෙළි නරඹන්නේ නැත. සංවිධානය කරන්නේද නැත. මවුහු ඒවා සත්ව හිංසාවේ ලක්ෂණ ලෙස බැහැර කරති.
දේශපාලනය යනු කීණ බලු රෑනක් මස්වැදැල්ලක් අරභයා කරන පොර කෑමක් නොව මිනිසාට තම සමාජික ජීවිතයේ අර්ථය සාදා දීමේ සාමුහික ක්‍රියාවක්ය යන පණිවුඩය ගෙන යා හැකි නව සංවාද භාෂාවක් නව දේශපාලන ව්‍යාකරණයක් අප රටට වුවමනා කර තිබේ.
ඹබ තුමා පහත් මිනිහෙක්!
වැනි වචන අපට ඇසේ. ඔබ තුමා යන වචනය සැදී ඇත්තේ ඔබ+ උතුමා යන වචන දෙක සන්ධි වීමෙනි. පුද්ගලයකුට එකම මොහොතක උතුමෙකු සහ පහත් මිනිසෙකු හෝ තක්කඩියෙකු විය හැකිද යන්න මේ වචන දොඩවන අයට වැදගත් නැත. අවශ්‍ය වන්නේ මොනවා හෝ කිම පමණි. ප්‍රතිවාදියාට “ ඇට්ටි හැලෙන්න“ පහර දීම පමණි
වාචික ප්‍රචණ්ඩත්වය දැන් කායික ප්‍රවණ්ඩත්වය දක්වාම දිග හැරෙන බව දයාසිරි - හරින් සංවාදයේදී අපි දුටුවෙමු. මුලින්ම පහර දුන්නේ හෝ සපා කෑවේ දයාසිරිද හරින්ද යන්න එතරම් වැදගත් නැත. සංවාද මේසයේදීද ඔවුන් කළේ වචනවලින් හපා කා ගැනීමකි. චවනවලින් පහර දීමකි. මේ පහර දීම කෙළවැගිරෙන මුවින් දෙනෙත් හයා ගෙන කිසිදු හිරිකිතයකින් ලැජ්ජාවකින් තොරව බලා සිටි අපි අතින් පයින් පහර දීමේ සහ සපා කෑමේ ‘වැරැද්ද‘ ගැන පමණක් දැන් කතා කරමු. ඇත්ත වශයෙන්ම අප තේරුම් ගත යුත්තේ සාමුහික කාලකන්නි කමක් අප බෙදා හදා ගනිමින් සිටින බවය.
අස්මිමානයට හෙවත් ඊගෝවට මුල් තැන දෙන හොස්ස ළගින් මැස්ස යන්න බැරි අන්‍යොන්‍ය ගරුත්වය දියකරගත් සමාජයක් අප හැමදෙනා විසින්ම ඉමහත් වැර වෑයමින් ගොඩ නගමින් සිටින බව නොපෙනේද?
මේ ප්‍රචණ්ඩ සංවාද වලින් රටට ලබා දිය හැකි අලුත් පණිවිඩයක් නැත. රට වෙනස් කරන පණිවිඩයක් මෙවැනි සංවාද වලින් දිය හැකි වන්නේද නැත. ලෝකයේ ශිෂ්ට මිනිසුන් දැන් ගොන් පොර කුකුළන් කෙටවීම ආදී සූදු කෙළි නරඹන්නේ නැත. සංවිධානය කරන්නේද නැත. මවුහු ඒවා සත්ව හිංසාවේ ලක්ෂණ ලෙස බැහැර කරති.
දේශපාලනය යනු කීණ බලු රෑනක් මස්වැදැල්ලක් අරභයා කරන පොර කෑමක් නොව මිනිසාට තම සමාජික ජීවිතයේ අර්ථය සාදා දීමේ සාමුහික ක්‍රියාවක්ය යන පණිවුඩය ගෙන යා හැකි නව සංවාද භාෂාවක් නව දේශපාලන ව්‍යාකරණයක් අප රටට වුවමනා කර තිබේ.
