ජනවාරි නම වනදා සිදුවන්නේ අලුත් ආණ්ඩුක්රමව්යවස්ථාවක් ඉදිරිපත් කිරීමක් නොව අලුත් ව්යවස්ථාවක් කෙටුම්පත් කිරීම සදහා මුලු පාර්ලිමේන්තුවම කෙටුම්පත් කොමිටියක් ලෙස රැස්විය යුතු යැයි ආණ්ඩු පක්ෂයෙන්යෝජනා කිරීමකි. පාර්ලිමේන්තු මන්ත්රී විජිත හේරත් චෝදනා කර තිබුනේ අඩුම තරමින් මේ වන විට ව්යස්ථාවේ අඩංගු විය යුතු කරුණු පිළිබද ආණ්ඩු පක්ෂයේ යෝජනා හෝ ප්රසිද්ධ කිරීමට ආණ්ඩුව කටයුතු කර නැති බවය.කෙටුම්පත් කළ ව්යවස්ථාවක් තබා එවැනි කෙටුම්පතක් බිහිකිරීම සදහා රජය විසින් දිය යුතු යෝජනාවක් ඉදිරිපත් වී නැති අවස්ථාවක මන්ත්රී දිනේෂ් ගුණවර්ධන කියන කතාවේ විකාරය රසය විදිමින්ම ව්යවස්ථා සම්පාදනයේදී නුතන සමාජ විසින් අනුගමනය කළ යුතු අත්යවශ්ය ක්රියා මාර්ගයක් ගැන දෙස හැරී බලමු.
අප රටේ ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථා ප්රතිසංස්කරණ සමාන්යයෙන් කෙරෙන්නේ ආණ්ඩුපක්ෂ විපක්ෂ ආදී කොට ඇති දේශපාලන ප්රභු තන්ත්ර වල සහ ජනවාර්ගික කණ්ඩායම් වල දෘෂ්ටිකෝණ මුල් කර ගනිමිනි. සැමදාම සිදු වුයේ එයයි. පුරවැසි පර්යාවලෝකනයකින් ආණ්ඩුක්රම ප්රතිසංස්කරණ දෙස බැලීම සහ එම මානය පෙර දැරි කරගත් ප්රතිසංස්කරණ ඇති කර ගැනීම තවමත් අපට නුහුරු කටයුත්තකි. පාර්ලිමේන්තු කමිටුව මගින් පමණක් ව්යවස්ථාව කෙටුම්පත් කෙරෙන විට සිදු වන්නේ දේශපාලන ප්රභුවාදයට සහ මේ ප්රභුන් බෙහෙවින් ලොල් වඩන ජනවාර්ගික ජාතිකවාදයන්හි පහල මට්ටමට ව්යවස්ථා සම්පාදනය ඌණනය වීමය. එවැනි ව්යවස්ථා කල් නොපැවතීමටත් ප්රතිගාමි ව්යවස්ථා බවට පත් වීමටත් බලපානා හේතුව එයයි. එහෙයින් පාර්ලිමේන්තු කමිටු ක්රියාවලියට සමාන්තරව එය පුරවැසි පර්යාවලෝකනයකින් පෝෂණය කරන්නාවු පුරවැසි ව්යවස්ථාකරණ අවකාශයක් ගොඩ නැගීමක් ඔස්සේ මේ අභියෝගය ජය ගත හැකිය. එය වෙනදාට වඩා අද තාක්ෂණික වශයෙන් පහසුය. සමහර විටෙකදී රටේ ප්රබලම මතය සමාජ මාධ්ය අවකාශයේ ගොඩ නැගෙන මතය වන අයුරු අපි දැක ඇත්තෙමු. පුරවැසි ජනමාධ්ය කරුවන්ට අද කළ හැකි එක් කටයුත්තක් වන්නේ මේ පුරවැසි ව්යවස්ථා සම්පාදන අවකාශය ගොඩ නැගීමය.