ඉතිහාසය හැදෑරීම යනු ඉතිහාස කරුවා හැදෑරීම යැයි කියවේ. මහාවංශය හැදෑරීමේදී අපට දික්සඳ පිරිවෙන් වැසි මහානාම හිමි හිමි ඇතුලු කතුවර පරපුර හැදෑරීම ඉතා ප්‍රයෝජනවත්ය. ඉතිහාස කරුවාට උඩු හඬක් මෙන්ම යටි හඩක්ද ඇත. අප යටි පෙළ යනුවෙන් එය නම් කරමු.
කලින් ලිපියේද සදහන් කළ ඉතිහාසඥ ඊ. එච්. කා මෙම යටි හඬ ගැන මෙසේ කියයි.
"ඔබ ඉතිහාස කෘතියක් කියවන විට හැම විටම කර්තෘගේ යටි හඬට කන් දෙන්න.
ඔබට කිසිත් නොඇසේ නම් එක්කෝ ඔබ හරිම බීරෙකි.
නැත්නම් ඔබගේ ඉතිහාසඥයා නීරස මොට්ටයෙකි."
නිර්මාල් රන්ජිත් ඉතිහාසඥයෙකි. ඉතිහාසවේදියෙකි. මෙි දිනවල ඔහු කරන ප්‍රකාශ වල උඩුහඩක් ඇත්තේම නැත. ඇත්තේ යටි හඩක් පමණි.
හුදී ජනයා යටි හඬට ව්‍යංගාර්ථ වලට කන් දීමට තෝරා ගන්නේ කලා කරුවන් මිස ඉතිහාසඥයන් නොවේ. ඉතිහාසකරුවාට යටි හඬක් අනිවාරයෙන්ම තිබුනද එය උඩුහඬක් ඇසුරින් බිහිවන්නකි.
එසේ නැතිව ඉතිහාසකරුවෙක් බිහි නොවේ.
කුමක් හෝ හේතුවක් නිසා නිර්මාල් සිය ශික්ෂණයෙන් උරුම වු උඩුහඬ අමතක කරමින් යටි හඬින් පමණක් කතා කරන්නට පටන් ගෙන ඇත.
මට නම් පෙනෙන්නේ මෙසේ කිරීමෙන් ඔහුගේ හඬට සවන් දීමට බීරෙකුවත් ඉතිරි නොවන බවය.
හිතවත් නිර්මාල් උඩුහඩටද තැනක් දෙන්න
Saturday, 2 December 2017
Monday, 27 November 2017
ඉතිහාසයේ අහම්බකාරකය
අහම්බකාරක නමින් ලියනගේ අමරකීර්ති මෑතකදී නව කථාවක් ලියා පළ කළේය. අමරකීර්ති ප්‍රතිභාසම්පන්න සාහිත්‍යකරුවෙකි. ශ්‍රීලාංකික සාහිත්‍ය කලා විචාරය සහ සෞන්දර්යවේදය ශාස්ත්‍රීය වශයෙන් පෝෂණය කිරීමට බොහෝ වෙහෙස මහන්සිවී වැඩකරමින් තමා දරන සරසවි ගුරු පදවියට උපරිම යුක්තිය සාධාරණය ඉටුකරන විද්වතෙකි.
පසුගිය සතියේ ඔහුගේ මව අභාවප්‍රාප්ත වූවාය. එම චාම් අවමඟුල් උත්සවයට කොළඹ සිට ගම්පහ හරහා ගම් නගර පසු කරමින් කුරුණෑගලට යද්දී ගම ගැන, රට ගැන, අප ගැන, අපගේ ඉතිහාසය ගැන සහ අනාගතය ගැන විවිධ සිතුවිලි ඇතිවී නැතිවී යද්දී අමරකීර්තිගේ සාහිත්‍ය නිර්මාණවලට වස්තු බීජ සැපයූ සමකාලීන ජන ජීවිතය මේ ගම් නගර අතර, ගෙවල් දොරවල් මාළිඟා පැල්පත් අතර, මහ මග සැරිසරනා ලොකු කුඩා මිනිසුන් අතර සජීවීව දක්නට ඇති බව දැනිණි. ඒ සජීවීභාවය අමරකීරතිගේ සාහිත්‍ය නිර්මාණවල අඩුවෙන්ම ඇත්තේ අහම්බකාරක නව කථාවෙහිය. එම සජීවී බව වැඩිපුරම ඔහුගේ "අටවක පුත්තු" සහ "කුරුළු හදවත" වැනි නිර්මාණවල කාවැදී ඇත. "අහම්බකාරක" නව කථාවට වඩා ඔහුගේ අනෙකුත් නිර්මාණ අපට සමීපවන්නේ එහෙයිනි.
සාහිත්‍යකරුවන්ට නීති රීති දැමීම අපට කළ නොහැකිය. මනුෂ්‍ය සමාජයේ සිදුවන සෑම දෙයක්ම නිශ්චිත නියාම අනුව සිදුවන්නේ යැයි පවසමින් ඒවා පැහැදිළි කිරීමට "නිව්ටන්ගේ" නියාම අපට යෝජනා කළ නොහැකිය. එහෙයින් අහම්බය සාහිත්‍යමය ප්රයෝගයක් ලෙස ගෙන සාහිත්‍ය අාඛ්‍යානයක් නිර්මාණය කිරීමට අමරකීර්තිට ඇති අයිතිය අපට ප්‍රශ්න කළ නොහැකිය.
ප්‍රශ්නය පැන නගින්නේ අහම්බය සාහිත්‍යකරුවාගේ ප්රයෝගයක් නොව ඉතිහාසකරුවාගේ ප්රයෝගයක් වන අවස්ථාවේදීය. අපගේ වංශ කථාකරුවන් කියන්නේ විජය කුමරා බුදුන් පිරිනිවන් පෑ දින අහම්බෙන් ලංකාවට ගොඩබට බවය. අපගේ ජනවංශ කථාකරුවන් කියන්නේ දෙවොල් දෙවියන් ඇතුලු පිරිස ඔවුන් පැමිණි නැව සුන්වී මූදුබත් වූ පසු මුහුදේ "ලෑලි බදාගෙන පීනමින්" සිට අහම්බෙන් හික්කඩුවේ සීනිගමට පැමිණි බවය. සොකරිද, ආඬිගුරාද , පරයාද ඒ ආකාරයටම අහම්බෙන් ලංකාවට පැමිණි බවය. අහම්බයට මෙසේ පණ දුන්නේ පෙරදිග ඉතිහාසකරුවන් පමණක් නොවේ. කොලොම්බස්ට අමෙරිකාව "සොයා ගැනීමට" හැකිවූයේ අහම්බෙනි. පෘතුගීසීන් ලංකාවට ගොඩබැස්සේ ද අහම්බෙනි. එසේ නැතිව මුස්ලිම් නාවුක වෙළෙඳුන් පස්සේ පන්නමින් ගිය ගමනක ප්‍රතිපලයක් ලෙස නොවේ. පෙර අපරදිග භේදයකින් තොරව ඉතිහාසකරුවෝ අහම්බයට ප්‍රිය කරති. සමහර ප්‍රශ්නවලට උත්තර නැතිවූ විට අහම්බය ඉතා හොඳ පිළිතුරකි. 1990 දශකය මුලදී කොළඹ සරසවියේදී අප මාක්ස්වාදය සමග පැටලුන සමයේදී මේ අහම්බවාදය කරළියට අවා මතකය. රුසියානු ඔක්තෝබර් විප්ලවයේ සියවන සංවත්සරය සැමරෙන මේ නොවැම්බරයේදී මේ ගැන සඳහන් කිරීම මැනවින් ගැළපේ.
මහාචාර්ය නලින් ද සිල්වා මහතා ගොඩනගමින් සිටි අදහස වූයේ ශුද්ධ විද්‍යා න්‍යායන් බොරු නම් ඒ පසුපස ගාටන සමාජවිද්‍යා න්‍යායන් පට්ටපල් බොරු බවය. මාක්ස් සමාජ විකාශනය පිළිබඳ නියමය සොයාගත්තේ යැයි එංගල්ස් පැවසීය. එම නියාමයට අනුව ධනේශ්වර ක්‍රමයට එරෙහිව විප්ලවය සිදුවීමට තිබුණේ දියණු ධනපති රටවලය. එය එසේ සිදු නොවී රුසියාව වැනි නොදියුණු රටක සිදුවූයේ මාක්ස්ගේ න්‍යායන් සංශෝධනය කරමින් ( කම්කරු පන්තියට පන්ති විඤ්ඤාණය බාහිරින් රැගෙන ඒම, විප්ලවවාදී පක්ෂය පිළිබඳ අදහස හඳුන්වාදීම ) ලෙනින් මාක්ස්වාදය සංශෝධනය කළ නිසා බවත් එම ලෙනින්ම කාල් කවුට්ස්කිට සංශෝධනවාදියා යැයි චෝදනා කළ බවත් ඇත්ත වශයෙන්ම කවුට්ස්කිටත් වඩා සංශෝධනවාදියා වන්නේ ලෙනින්මය බවත් කියමින් නලින් ද සිල්වා නැගූ තර්කය එකළ අපට ඉතා ආකර්ශනීය විය.
"ලෙනින් නොසිටියේ නම් විප්ලවය සිදුවනවාද? ලෙනින් මධ්‍යම පන්තිකයෙක්, සමහර මධ්‍යම පන්තිකයන් සාර්ගේ සහ ධනපතියන්ගේ පැත්ත ගැනීමටත් ලෙනින් වැනි සමහර මධ්‍යම පන්තිකයන් කම්කරු පන්තියේ පැත්ත ගැනීමටත් හේතුව ඓතිහාසික භෞතිකවාදය අනුව පැහැදිළි කරන්නේ කෙසේදැයි" නලින්ද සිල්වාගේ අදහස් වලින් මුවහත් වූ අපි "දියැස" සංවාද කවයේ මාක්ස්වාදියෙකු වූ වසන්ත දිසානායකගෙන් ඇසුවෙමු. වසන්ත දුන්නේ මෙවැනි උත්තරයකි " සහෝදරයා, ඔබ ඉදිරියෙන් ඔබ දෙසට පියාඹාගෙන එන මදුරුවෙක් ඔබේ වම් උරහිසේ වසනවාද දකුණු උරහිසේ වසනවාද කියා කල් ඇතිව කියන්නට බෑ කියලා එංගල්ස් කියා තිබෙනවා." එවිට අපි මෙසේ වාද කළෙමු "ඒ කියන්නේ අහම්බ සිදුවීමක්. ඕන එකක් වෙන්න පුළුවන්. ලෙනින් කම්කරුවන්ගේ පැත්ත නොගත්තා නම් විප්ලවය නොවෙන්න තිබුණා. ඒ කියන්නේ රුසියන් විප්ලවය අහම්බයක් ද? එතකොට අයිසෙක් ඩොයිස්ෂ්චර් කියන මාකස්වාදී ඉතිහාසඥයා රුසියන් විප්ලවය අහම්බයන් නොවේ කියලා කියනවා නේද? එ් ගැන මොකද කියන්නේ" මේ ආදී වශයෙන් අපි තර්ක කරගෙන ගියෙමු. ඒ සරසවි ජීවිතයේ හැටිය. ප්ලැට් ප්‍රශ්න සහ ප්ලැට් පිළිතුරුය. එහෙත් එවැන්නක්වත් නැත්නම් සරසවි ජීවිතයේ පලක් නැත. ප්ලැට් ප්‍රශ්න පසෙක දා බැලූ කළ රුසියන් විප්ලවයද ලෙනින්ද ඉතිහාසයේ අහම්බයක් නොව අපි හොඳටම දනිමු.
රුසියාව පිටපිටම ලැබූ යුද පරාජයන්, යුද්ධයේ පීඩයෙන් රුසියාවේ ආර්ථිකය බිදවැටීම, ගොවිජන ප්‍රශ්නය විසදන්නට සාර් ආණ්ඩුව අසමත්වීම, පෙට්‍රොග්‍රෑඩ් කර්මාන්තශාලාවල සූරකානු ලැබූ දුගී නිර්ධන පිරිසක් ඒකරාශීවීම, බොල්ෂේවික්ගේ සඵල ප්‍රචාරක ව්‍යාපාරය පොදුජන මනස ක්‍රියාත්මක වන ආකාරය පිළිබඳ ලෙනින්ට තිබූ වැටහීම යනාදී හේතු සමුදායක් නිසා රුසියානු විප්ලවය අහම්බයක් නොව හේතුඵල සම්බන්ධතා සන්තතියක ප්‍රතිඵලයක් බව අපට කිව හැකිය. එහෙත් ඉතිහාසය අහම්බ කතාවලට වැඩි කැමැත්තක් දක්වයි. ඉතිහාසකරුවන් මේ අහම්බවාදයට දක්වන රුචිකත්වය එඩ්වඩ් හැලඩ් කා ( ඊඑච්කා) නමැති ප්‍රකට ඉතිහාසවේදියා තම "ඉතිහාසය යනු කුමක්ද? " කෘතියේ දැඩි විවේචනයට ලක් කළේය. අහම්බයට දක්වන රුචිකත්වය ඔහු නම් කළේ ක්ලියෝපැට්රාගේ නහය පිළිබඳ ගැටළුව ලෙසය. ක්ලියෝපැට්රාට ලස්සන නාසයක් තිබුණ නිසා අධිරාජ්‍යයක ඉතිහාසය වෙනස්වූයේද? වඳුරෙකු සපාකෑම නිසා ඇලෙක්සැන්ඩර් රජු මිය ගිය බැවින් ජනතාව දෙලක්ෂ පනස්දහසක් යුද්ධයෙන් මිය ගියාද? ලි‍යොන් ට්‍රොට්ස්කිට තාරා දඩයමකදී වැළඳුන උණක් නිසා 1923 සරත් සෘතුවේදී සිනේවිච්, කමනෙප් සහ ස්ටාර්ලින් සමග රණ්ඩු වී තමා ඔත්පලවී යාම ගැන ඔහු මෙසේ කියයි. " කෙනෙකුට විප්ලවයක් හෝ යුද්ධයක් කල්තියා දැකිය හැකිය. එහෙත් සරත් කාලයේ තාරා දඩයමක විපාක කල්තියා දකින්නට බැරිය. ක්ලියෝපැට්රාගේ නහයේ හැඩය ඇලෙක්සැන්ඩර් රජු මරණයට පත් කෙරුණු වඳුරු සපාකෑම්, ලෙනින්ගේ මරණය වැනි දේ ඉතිහාසය වෙනස් කළ ආකර්ශනික සිදුවීම්ය. එහෙත් මනුෂ්‍ය සමාජය ආකස්මික අහම්බ ඇසුරෙන් තේරුම් ගැනීම ප්‍රඥාගෝචර නොවන බව ඊ.එච්.කා. ඉහත දැක්වූ විශිෂ්ට රචනයෙහිලා පෙන්වා දුන්නේය. ( මේ පොත චරිතා විජේරත්න සිංහලයට පරිවර්තනය කර ඇත. )
ලාංකික සමාජයේ අප අද සිටින තැන ගැන පැහැදිළි කරගැනීම සඳහා අහම්බයට වඩා හොඳ ප්රයෝග රැසක් අපට පාදා ගතහැකිය. අප වනාහි අපගේ ඉතිහාසයේ නිර්මාණයන් ය. අපට අප හදුනාගැනීමට අවශ්‍ය අපේ ඉතිහාසය හඳුනාගැනීම වැදගත්ය. ඒ සඳහා කළහැකි එක හොඳ වැඩක් වන්නේ ඉතිහාසයේ අප දන්නා අහම්බ කතා යළි ප්‍රශ්න කිරීමය. විජය කුමරා නැව මුහුදු බත්වී ලංකාවට අහම්බෙන් පැමිණියාද නැතිනම් සිතා මතාම පැමිණියාද?
Wednesday, 29 March 2017
දොස්තර විරෝධයට සයිටම්
බොහෝ දෙනෙක් සාමාන්‍ය පෙළ ඉහලින් සමත් ඇත. වෙනදා මෙන් නොව මෙදා ප්‍රතිපල සහතිකය සමාජ මාධ්‍ය වලද ප්‍රදර්ශනය කරන බව පෙනේ. මේ සමතුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් දැනටමත් ප්‍රකාශ කර ඇත්තේ අනාගතයේදී වෛද්‍යවරුන් වීමට තමන් බලාපොරොත්තු වන බවය. තරුණ සිසුන්ට මේ පෙළඹවීම ලබාදෙන්නේ දෙමව්පියන්ය. විශ්ව විද්‍යාලයෙන් පිටවන විටම රැකියාව සහතික කෙරෙන්නේ වෛද්‍ය උපාධිධාරියාගේ පමණි. එනිසා දෙමව්පියෝ එවැනි පෙළඹවීම් කරති.
හැමෝටම වෛද්‍යවරුන් වීමට අවශ්‍ය වී ඇත්තේ වෛද්‍යවරයාට තිබෙන සමාජ බලය නිසාය. රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමය මේ සමාජ බලය අපයෝජනය කරන බව ප්‍රසිද්ධ කරුණකි. තමන්ගේ දරුවන්ට ජනප්‍රිය පසැල් නොදෙන්නේ නම් වැඩවර්ජනය කරනවා යයි රජයට තර්ජනය කිරීමට තරම් එම සමාජ බලයෙන් මෑතකදී ඔවුහු උද්දාම වූහ. අකිල කාරියවසම් නම් එයට යට වූයේ නැත.
මේ GMOA වෛද්‍ය ත්‍රස්තවාදයට විරුද්ධ වීමට බොහෝ දෙනාට අවශ්‍යය. සයිටමය ඒ සඳහා හොඳ විකල්පයක් ලෙස ඔවුහු දකිති. ඔවුන් ඒ සඳහා හොඳ විකල්පයක් ලෙස සයිටමයට පක්ෂ වීම තෝරා ගෙන ඇත. දොස්තරලාට හොඳ පාඩමක් ඉගැන්වීමට සයිටමයෙන් හැකි බව ඔවුන්ගේ කල්පනාවයි.
අපේ අදහස නම් එයින් දොස්තරලාට කිසිම පාඩමක් ඉගැන්විය නොහැකි බවය. රජයේ වෛද්‍ය පීඨ වලට යා ගත නොහැකි තම දරුවන් සයිටමයට යැවීමට දෙමව්පියන් තීරණය කරන්නේ වෛද්‍යවරයාට ලැබෙන සමාජ බලය නිසාය. සයිටම් සිසුන්ටද වෛද්‍ය උපාධිය ලබාදී ඔවුන් රජයේ වෛද්‍ය වරුන් බවට පත්කර ගැනීම මේ දෙමව්පියන්ගේ බලාපොරොත්තුවය. සමාජ බලය ලැබෙන්නේ එවිටය. ලංකාවේ රජයේ වෛද්‍ය වරයකු යනු පෞද්ගලික අංශයේද වෛද්‍ය වරයෙකි. මෙවැනි වරප්‍රසාදයක් වෙන කිසිම රැකියාවකට නිල වශයෙන් ලැබී නැත. සයිටම් වෛද්‍යවරුන්ද රජයේ වෛද්‍යවරුන් වී හැසිරෙනු ඇත්තේ දැන් සිටින වෛද්‍යවරුන් හැසිරෙන ආකාරයටමය.
එසේම සයිටමයේ දැනට ඉගෙන ගන්න සිසුන් බහුතරයක් රජයේ වෛද්‍ය වරුන්ගේ දරුවන්ය. ඔවුන්ගේ වෘත්තීය සමිතිය මොනවා කිව්වත් දරුවා ගැන සිතීමේදී මේ වෛද්‍යවරුන් හැසිරී තිබෙන්නේ සාමාන්‍ය දෙමව්පියන් පරිදිය. මේ අනුව වෛද්‍ය වරුන්ට විරුද්ධ වීමට සයිටමයට පක්ෂවීමෙන් අපේක්ෂිත ප්‍රතිපලය ලැබෙන්නේ නැති බව පැහැදිලිය. සයිටම් ප්‍රශ්නයට විකල්ප විසඳුමක් අවශ්‍ය වන්නේ යැයි අප කියන්නේ එබැවිනි .
Sunday, 26 March 2017
කෝටි හතරේ වාහනේ
කෝටි හතරේ වාහනේ
රජයේ සමහර ඇමතිවරුන්ට සහ නියෝජ්‍ය ඇමතිවරුන්ට අලුතින් වාහන ගෙන්වීම ගැන කෙරෙන කතා බහට මගේ නම සම්බන්ධ වී ඇත. "ජනමාධ්‍ය නියෝජ්‍ය ඇමතිවරයාට කෝටි හතරක වාහනයක්! ආදී වශයෙන් පුවත් පළ වී තිබුන අතර සුපුරුදු පරිදි ඒ පුවත පසු පස යන සමාජ මාධ්‍ය කරුවන් අපට පස් පඩංගුවේ බැණ වැදී තිබුන අයුරු දුටුවෙමි. මාද සමාජ මාධ්‍ය කරුවෙකු බැවින් මේ කෝටි හතරේ වාහන කතාවට පැහැදිලි කිරීමක් මගේම බ්ලොගයෙන් ඉදිරිපත් කිරීමට සිතුවෙමි.
පසුගිය වසරේ දෙසැම්බර් මාසයේ ජනමාධ්‍ය නියෝජ්‍ය අමාත්‍යවරයාට නිල වාහනයක් ගෙන්වීම වෙනුවෙන් මිලියන 40ක හෙවත් ලක්ෂ 400ක මුදලක් වෙන් කර එම වාහනය ගෙන්වීමට ලිපි ලේඛන ආරම්භ කෙරිණි. මා ලබා ගත් තොරතුරු අනුව එම වාහනයේ වටිනාකම ලක්ෂ 70කි. ඉතිරි ලක්ෂ 330ම රජයෙන් රජයටම - රේගුවට- ගෙවිය යුතු බදු මුදලය. එම යෝජිත වාහනය තවමත් අමාත්‍යංශයට ලැබී නැත. සැපයුම් කරුවන් කියන්නේ එය ලබා දිය හැක්කේ මෙම වසරේ ජූනි මාසයේදී බවය.
2015 වන තුරු ජනමාධ්‍ය අමාත්‍යංශයේ සෑහෙන කාලයකට නියෝජ්‍ය ඇමතිවරයකු සිටියේ නැත. ඒ අනුව මා පත්වීමෙන් පසුව නියෝජය අමතිවරයකුට අදාළ වාහන සහ අනෙකුත් අත්‍යවශ්‍ය පහසුකම් සපයා ගත්තේ හුවමාරු පදනමිනි. ජනමාධ්‍ය නියෝජ්‍ය ඇමති වීමට පෙර මා සිටියේ පළාත් පාලන නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය වරයා ලෙසය. එහිදී මගේ නිල වාහනය වූයේ මීට පෙර එහි නියෝජ්‍ය ඇමතිවරුන්ව සිටි සනත් ජයසූරිය සහ ඉන්දික බණ්ඩාරනායක යන මහත්වරුන් පාවිච්චි කළ වී 8 මොඩලයේ ජීප් රථයයි . ජනමාධ්‍ය නියෝජ්‍ය ඇමති ලෙස පත් වූ කල නව වාහනයක් ලබා දෙනතුරු එකී වාහනයම පාවිච්චි කරන ලෙස ජනාධිපති කාර්යාලය විසින් දන්වා සිටින ලදී. ඒ අනුව ජන මාධ්‍ය නියෝජ්‍ය ඇමැතිවරයා ලෙස මා මේ වනතුරුත් භාවිතා කරන්නේ පළාත් පාලන අමාත්‍යාංශයෙන් හුවමාරු පදනම මත ගෙන ආ එම වාහනයමය.
පසුගිය වසරේ ප්‍රියංකර ජයරත්න මහතා පළාත් පාලන නියෝජ්‍ය ඇමති ලෙස පත් ව ආ කල එම වාහන නැවත පළාත් පාලන අමාත්‍යංශයට ඉල්ලා සිටින ලදී. ඒ අතර ජනමාධ්‍ය අමාත්‍යංශයට අලුතින් වාහන ගෙන්වීමේ කටයුතු ඇරඹිණි. අමාත්‍යංශයේ නිලධාරියකු මට පැවසුවේ නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය වරයා වෙනුවෙන් මිලියන් 40ක් පමණ වෙන්වී ඇති බවය. මාගේ ප්‍රතිචාරය වූයේ එතරම් මුදලක් වෙන් වී ඇති නම් ජනමාධ්‍ය අමාත්‍යංශයේ වාහන හිගයක්ද පවතින බැවින් වාහන කිහිපයක්ම ගෙන්වන ලෙසය. නිලධාරියා මට පැවසුවේ චක්‍ර ලේඛන අනුව ගෙන්විය හැක්කේ එක වාහනයක් පමණක් බවත් මුදල විශාල වී ඇත්තේ වෙන දා කරන ක්‍රමයට වෙනස්ව මෙවර බදු මුදලද එකතුකර ප්‍රතිපාදන ලබාදී තිබෙන නිසා බවය. ඒ අනුව මාගේ ප්‍රතිචාරය වූයේ එසේනම් දැනට මා පාවිච්චි කරන පළාත් පාලන අමාත්‍යාංශයෙන් ගෙන තිබෙන වාහනය වැනිම වාහනයක් ඇනවුම් කරන ලෙසය. ඒ අනුව ජනමාධ්‍ය නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය වරයා වෙනුවෙන් වී 8 රථයක් ඇනවුම් කර තිබේ. එය ලැබුන කල මා කළ යුත්තේ දැන් පාවිච්චි කරන වාහනය අදාළ අංශයට ලබා දී අලුත් වාහනය පාවිච්චියට ගැනීමය.
මේ නව වාහනය ගෙන්වන්නේ ජන මාධ්‍ය නියෝජ්‍ය ඇමතිවරයාට මිස පුද්ගලිකව මට නොවේ. එය අමාත්‍යංශයේ දේපළකි. මගෙන් පසුව එන නියෝජ්‍ය ඇමැතිවරුන්ටද මා කළා මෙන්ම මෙම වාහනය තමන්ගේ නිල රථය ලෙස යොදා ගත හැකිය .
පැරණි ක්‍රමය යටතේ රජයට වාහන ආනයනය කිරීමේදී බදු මුදල් සදහන් කිරීමක් සිදු නොවිණි . දැන් ක්‍රමය යටතේ සදහන් කෙරෙයි. ලක්ශ 70 කෝටි හතර වන්නේ ඒ අනුවය. එය පොල්ගෙඩි අකුරින් පල කිරීම විනා පසුබ්ම් විස්තර ගැන සොයන්නට මේවා පල කරන අය යොමුවන්නේ නැත.
අපට අවලාද නගන්නවුන්ට කිව යුත්තේ අපට රථ ගායක් හෝ අලුත් වාහන මේනියාවක් නැති බවය. මේවා අපට පැවරුණු වගකීම් ඉටු කිරීමට ඉවහල් වන උපකරණ පමණි අපගේ ජීවන පරමාර්ථ වනාහී පරිභෝජනවාදයකට විනාශ කළ හැකි සීමාවෙන් එපිට තිබෙන ඒවා බව ඔවුන්ට මතක් කළ යුතුය.
රජයේ සමහර ඇමතිවරුන්ට සහ නියෝජ්‍ය ඇමතිවරුන්ට අලුතින් වාහන ගෙන්වීම ගැන කෙරෙන කතා බහට මගේ නම සම්බන්ධ වී ඇත. "ජනමාධ්‍ය නියෝජ්‍ය ඇමතිවරයාට කෝටි හතරක වාහනයක්! ආදී වශයෙන් පුවත් පළ වී තිබුන අතර සුපුරුදු පරිදි ඒ පුවත පසු පස යන සමාජ මාධ්‍ය කරුවන් අපට පස් පඩංගුවේ බැණ වැදී තිබුන අයුරු දුටුවෙමි. මාද සමාජ මාධ්‍ය කරුවෙකු බැවින් මේ කෝටි හතරේ වාහන කතාවට පැහැදිලි කිරීමක් මගේම බ්ලොගයෙන් ඉදිරිපත් කිරීමට සිතුවෙමි.
පසුගිය වසරේ දෙසැම්බර් මාසයේ ජනමාධ්‍ය නියෝජ්‍ය අමාත්‍යවරයාට නිල වාහනයක් ගෙන්වීම වෙනුවෙන් මිලියන 40ක හෙවත් ලක්ෂ 400ක මුදලක් වෙන් කර එම වාහනය ගෙන්වීමට ලිපි ලේඛන ආරම්භ කෙරිණි. මා ලබා ගත් තොරතුරු අනුව එම වාහනයේ වටිනාකම ලක්ෂ 70කි. ඉතිරි ලක්ෂ 330ම රජයෙන් රජයටම - රේගුවට- ගෙවිය යුතු බදු මුදලය. එම යෝජිත වාහනය තවමත් අමාත්‍යංශයට ලැබී නැත. සැපයුම් කරුවන් කියන්නේ එය ලබා දිය හැක්කේ මෙම වසරේ ජූනි මාසයේදී බවය.
2015 වන තුරු ජනමාධ්‍ය අමාත්‍යංශයේ සෑහෙන කාලයකට නියෝජ්‍ය ඇමතිවරයකු සිටියේ නැත. ඒ අනුව මා පත්වීමෙන් පසුව නියෝජය අමතිවරයකුට අදාළ වාහන සහ අනෙකුත් අත්‍යවශ්‍ය පහසුකම් සපයා ගත්තේ හුවමාරු පදනමිනි. ජනමාධ්‍ය නියෝජ්‍ය ඇමති වීමට පෙර මා සිටියේ පළාත් පාලන නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය වරයා ලෙසය. එහිදී මගේ නිල වාහනය වූයේ මීට පෙර එහි නියෝජ්‍ය ඇමතිවරුන්ව සිටි සනත් ජයසූරිය සහ ඉන්දික බණ්ඩාරනායක යන මහත්වරුන් පාවිච්චි කළ වී 8 මොඩලයේ ජීප් රථයයි . ජනමාධ්‍ය නියෝජ්‍ය ඇමති ලෙස පත් වූ කල නව වාහනයක් ලබා දෙනතුරු එකී වාහනයම පාවිච්චි කරන ලෙස ජනාධිපති කාර්යාලය විසින් දන්වා සිටින ලදී. ඒ අනුව ජන මාධ්‍ය නියෝජ්‍ය ඇමැතිවරයා ලෙස මා මේ වනතුරුත් භාවිතා කරන්නේ පළාත් පාලන අමාත්‍යාංශයෙන් හුවමාරු පදනම මත ගෙන ආ එම වාහනයමය.
පසුගිය වසරේ ප්‍රියංකර ජයරත්න මහතා පළාත් පාලන නියෝජ්‍ය ඇමති ලෙස පත් ව ආ කල එම වාහන නැවත පළාත් පාලන අමාත්‍යංශයට ඉල්ලා සිටින ලදී. ඒ අතර ජනමාධ්‍ය අමාත්‍යංශයට අලුතින් වාහන ගෙන්වීමේ කටයුතු ඇරඹිණි. අමාත්‍යංශයේ නිලධාරියකු මට පැවසුවේ නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය වරයා වෙනුවෙන් මිලියන් 40ක් පමණ වෙන්වී ඇති බවය. මාගේ ප්‍රතිචාරය වූයේ එතරම් මුදලක් වෙන් වී ඇති නම් ජනමාධ්‍ය අමාත්‍යංශයේ වාහන හිගයක්ද පවතින බැවින් වාහන කිහිපයක්ම ගෙන්වන ලෙසය. නිලධාරියා මට පැවසුවේ චක්‍ර ලේඛන අනුව ගෙන්විය හැක්කේ එක වාහනයක් පමණක් බවත් මුදල විශාල වී ඇත්තේ වෙන දා කරන ක්‍රමයට වෙනස්ව මෙවර බදු මුදලද එකතුකර ප්‍රතිපාදන ලබාදී තිබෙන නිසා බවය. ඒ අනුව මාගේ ප්‍රතිචාරය වූයේ එසේනම් දැනට මා පාවිච්චි කරන පළාත් පාලන අමාත්‍යාංශයෙන් ගෙන තිබෙන වාහනය වැනිම වාහනයක් ඇනවුම් කරන ලෙසය. ඒ අනුව ජනමාධ්‍ය නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය වරයා වෙනුවෙන් වී 8 රථයක් ඇනවුම් කර තිබේ. එය ලැබුන කල මා කළ යුත්තේ දැන් පාවිච්චි කරන වාහනය අදාළ අංශයට ලබා දී අලුත් වාහනය පාවිච්චියට ගැනීමය.
මේ නව වාහනය ගෙන්වන්නේ ජන මාධ්‍ය නියෝජ්‍ය ඇමතිවරයාට මිස පුද්ගලිකව මට නොවේ. එය අමාත්‍යංශයේ දේපළකි. මගෙන් පසුව එන නියෝජ්‍ය ඇමැතිවරුන්ටද මා කළා මෙන්ම මෙම වාහනය තමන්ගේ නිල රථය ලෙස යොදා ගත හැකිය .
පැරණි ක්‍රමය යටතේ රජයට වාහන ආනයනය කිරීමේදී බදු මුදල් සදහන් කිරීමක් සිදු නොවිණි . දැන් ක්‍රමය යටතේ සදහන් කෙරෙයි. ලක්ශ 70 කෝටි හතර වන්නේ ඒ අනුවය. එය පොල්ගෙඩි අකුරින් පල කිරීම විනා පසුබ්ම් විස්තර ගැන සොයන්නට මේවා පල කරන අය යොමුවන්නේ නැත.
අපට අවලාද නගන්නවුන්ට කිව යුත්තේ අපට රථ ගායක් හෝ අලුත් වාහන මේනියාවක් නැති බවය. මේවා අපට පැවරුණු වගකීම් ඉටු කිරීමට ඉවහල් වන උපකරණ පමණි අපගේ ජීවන පරමාර්ථ වනාහී පරිභෝජනවාදයකට විනාශ කළ හැකි සීමාවෙන් එපිට තිබෙන ඒවා බව ඔවුන්ට මතක් කළ යුතුය.
Monday, 20 March 2017
ලලිත් ඇතුලත්මුදලි වෙනුවෙන් මහපොළ ශිෂ්‍යත්ව ලාභියෙකු ලියන වග නම් ..............
පාසල් සහ විශ්ව විද්‍යාලවල පොදු පහසුකම් දියුණු කිරීම සඳහා රජය විශාල වශයෙන් මුදල් ප්‍රතිපාදන වෙන්කර තිබේ. එම මුදල් යොදවමින් මේ වන විට රටපුරාම පාසල්වල සහ විශ්ව විද්‍යාල වල දැවැන්ත මට්ටමින් පොදු පහසුකම් වලට අදාළ ඉදි කිරීම් සිදුවෙමින් තිබේ. පාසැල් වල පමණක් මෙවැනි ව්‍යාපෘතීන් 17500ක් ක්‍රියාත්මක වන බව අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය කියයි. මෙවැනි ව්‍යාපෘතීන් අතර ප්‍රමුඛ ව්‍යාපෘතියක් වන්නේ පේරාදෙණි සරසවියේ නේවාසිකාගාර ව්‍යාපෘතියයි. අදියර තුනකින් යුක්තව සිසුන් 1200කට නේවාසිකාගාර පහසුකම් සැපයීමේ දැවැන්ත නේවාසිකාගාර පහසුකමක් පේරාදෙණි සරසවියට වෙන් කෙරිණි.
පේරාදෙණි සරසවි බිමට යාබද මහකන්ද පෙදෙසේ එක් ඒකකයක කාමර 100ක් වන ලෙස නිවාස සංකීර්ණ තුනක් ඉදිකිරීම අදියර තුනක් අනුව සිදුවන අතර පළමු අදියර වන විට අවසන් ඇත. එහි කාමර 100ක සිසුන් 400කට නවාතැන් ලබාදිය හැකි අතර 1940 දශකයේ දී මෙම සරසවියේ ඉදිවුණු පැරණි නේවාසිකාගාර වලටද වඩා නවීන පහසුකම් වලින් යුක්ත වුවකි. දැන් තිබෙන්නේ මෙම දැවැන්ත සිසු නිවාසය සිසුන්ට ලබා දීමය. ඒ අනුව එහි පාලක සභාව ඒ වෙනුවෙන් කටයුතු කළ අතර එහි පවතින සම්ප්‍රදාය අනුව නේවාසිකාගාර නම් කිරීමට තීරණය කර ඇත. එහි දැනට තිබෙන නේවාසිකාගාර නම් කර තිබෙන්නේ රටට විවිධ අන්දමින් මෙහෙවරක් කර තිබෙන ජාතික මට්ටමේ කීර්තියක් උසුලන ප්‍රකට පුද්ගලයන්ගේ නමිනි. ජයතිලක ,විජේවර්ධන,රාමනාදන් ජේම්ස් පීරිස් ආදී වශයෙනි. මෙම සම්ප්‍රදාය අනුව යමින් සරසවි පාලක සභාව අලුතින් ඉදිවුණු නෙවාසිකාගාරයටද ඉදිකිරීමට නියමිත ඉතිරි නේවාසිකාගාර දෙකටද නම් යා්ජනා කර ඇත. ඉදිකළ නිවාසය ලලිත් ඇතුලත්මුදලි නමින්ද ඉතිරි දෙක පිළිවෙළින් ඒ. රත්නායක සහ ෂර්ලි අල්විස් නමින්ය. ලලිත් ඇතුලත්මුදලි හිටපු උසස් අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයකු මෙන්ම මහපොල උසස් අධ්‍යාපන ශිෂ්‍යත්ව වැඩසටහනේ නිර්මාතෘවරයාය. ඒ. රත්නායක නිදහස් අධ්‍යාපන පණත සම්මත කිරීමට පුරෝගාමී වූ දේශපාලන නායකයෙකි. ෂර්ලි අල්විස් යනු පේරාදෙණි සරසවියේ සමාරම්භක ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පියාය. ඔහුගේ නමින් අල්විස් පොකුණ නමින් පොකුණක් සරසවි මාවතේ නිර්මාණය කර ඇත. පසුගිය දොළොස්වෙනිදා ලලිත් ඇතුලත්මුදලි නමින් නම් කරන ලද නේවාසිකාගාරය විවෘත කිරීමට නියමිත ව තිබුනද එය කළ නොහැකි වූයේ ලලිත් ඇතුලත්මුදලි නම සඳහන් නාම පුවරුව සිසුන් පිරිසක් කඩා බිඳ දමා මේ උත්සවය කඩා කප්පල් කර තිබීම හේතුවෙනි.
මේ නාෂකවාදී (vandalism) ක්‍රියාවේ වගකීම බැරවී ඇත්තේ පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයට සම්බන්ධ සිසුන්ටය. කෞශල්‍යා ප්‍රනාන්දුගේ නාට්යයක් පේරාදෙණි එළිමහන් රඟහලේදී රංග දැක්වීමේ සිදුවීමේදී ඇතිවුණු ගල් ගැසීමේ සිද්ධියට නම ඇඳුනේද මේ සිසුන්ගේමය. එහෙත් එහිදී ශිෂ්‍ය සභාව ඉදිරිපත් වී එම වැරැද්ද නිවැරදි කිරීමට කටයුතු කරමින් සිසුන් වෙත එල්ල වූ අපවාදයෙන් නිදහස් වීමට කටයුතු කෙරිණි. එහෙත් ලලිත්ඇතුලත්මුදලි සිද්ධියේදී ශිෂ්‍ය සභාව ප්‍රමුඛ පෙරටුගාමී සම්බන්ධ සිසුන් නිහඩව සිටීමෙන් පෙනී යන්නේ මේ අකටයුත්ත ඔවුන් අනුමත කරනා බවද? ඔවුන්ට හිතවත් සමාජ මාධ්‍ය ක්‍රියාකාරිකයන් මේ කඩාකප්පල් ක්‍රියාව සාධාරණය කරනා අකාරය බලන විට පෙනී යන්නේ ඔවුන්ගේ අනුමැතිය සහිතව සිදුවී ඇති ක්‍රියාවක් බවය. සමහර විට අපගේ නිගමනය වැරදි වන්නට පුළුවන. කෙසේ වෙතත් කවුරුන් කළත් එම දුෂ්ට ක්‍රියාව සාධාරණීකරණය කිරීමට යොදා ගන්නා තර්ක දෙස බලන කල සමාජයක් ලෙස අපගේ හෘද ශාක්ෂියේ කඩා වැටීම කෙතරම් දැයි වටහා ගත හැකිය .
එම සමාජ මාධ්‍ය සටහන් මෙවැනි දේ සඳහන් වෙයි. ලලිත් ඇතුලත්මුදලි ධනේශ්වර පන්තියේ දේශපාලකයෙකි. මහපොළ ශිෂ්‍යත්වය ලෙස ගෙවන්නේ ඔහුගේ අම්මා අප්පාගෙන් ලබාගත් මුදල් නොව ජනතාවගේ මුදල්ය. ඔහු අසූව වැඩ වර්ජනයේදී කම්කරුවන් කනත්තට දක්වන්නට කතා කළේය.. ඔහු දෙමළ ජනයා ඝාතනය කළ යුද්ධයට නායකත්වය දුන්නේය ආදී වශයෙනි. තවත් කුණු මඩ කතාද වයිරල් වෙමින් තිබේ.
මියගිය තම ඥාතියා සහ හිතවතාගේ නමින් මෙම නිවාසය නම් කරන්නැයි ඇතුලත්මුදලි පවුලේ හෝ ගුණසමරු පදනමේ කිසිවෙක් පේරාදෙණි සරසවි පාලක සභාවෙන් ඉල්ලා නැත. එය පාලක සභාව ස්වාධීනව ගත් යහපත් තීන්දුවකි. එයට පදනම වී තිබෙන්නේ උසස් අධ්‍යාපන ශිෂ්‍යත්වයක් අරඹමින් ඔහු මෙරට අව වරප්‍රසාදිත පන්තියේ සිසුන් වෙනුවෙන් කළ සේවය ඇගයීමය . මේ බෝඩ් ලෑල්ල නොතිබුණා කියා ලලිත් ඇතුලත්මුදලි කළ එම මෙහෙවර ඉතිහාසයෙන් මකාදැමිය නොහැකිය. ලලිත්ගේ මහපොළ ශිෂ්‍යත්වය නොවන්නට ශිෂ්‍යාධාර ඉල්ලා හෝ ප්‍රමාණවත් නොවන බව පවසමින් තවත් ශිෂ්‍ය සටනක් මහා පාරේ ඉතිරිවන්නට ඉඩ තිබිණි.මේ ලියන මා ඇතුළු බොහෝ දෙනා මහපොළ ශිෂ්‍යත්වයේ උපකාරය ලබා උසස් අධ්‍යාපනය ලබා ගත්තවුන්ය. ලලිත් ඇතුලත්මුදලි කළ මෙම සේවය ඇගයීමට ඔහුගේ දේශපාලන ජීවිතයේ අවශේෂ කරුණු බාධාවක් කරගත යුතු නොවේ. ඩී බී ජයතිලක, ජේම්ස් පීරිස්, පොන්නම්බලම් රාමනාදන්, අරුනාචලම් ආදී පේරාදෙණි සිසු නිවාස ශාලා ශාලා නම්කර තිබෙන අදාල පුද්ගලයින් රටට කළ සේවය ඇගයීමට ඔවුන් නිමග්න වූ දේශපාලනය හෝ ඔවුන්ගේ පන්ති පදනම බාධාවක් කරගත් යුතු නොවේ. ඇතුලත් මුදලි නමින් ශාලාවක් නම් කිරීම පේරාදෙණියට ආලෝකයක් මිස නිග්‍රහයක් නොවේ. එහෙත් මේ හෘද ශාක්ෂියේ හඬ සිසුන්ට ඇහෙන්නේ නැත. ඔවුන් හුරු පුරුදු එක්තරා වාගමාලාවක් සහිත දේශපාලන භාෂාවක හඩක් පමණි අපගේ මිතුරකු වන පිලිප් ශාන්ත එම හඩින් ඔවුන් අමතා ඇත.
පේරාදෙණි සරසවි බිමට යාබද මහකන්ද පෙදෙසේ එක් ඒකකයක කාමර 100ක් වන ලෙස නිවාස සංකීර්ණ තුනක් ඉදිකිරීම අදියර තුනක් අනුව සිදුවන අතර පළමු අදියර වන විට අවසන් ඇත. එහි කාමර 100ක සිසුන් 400කට නවාතැන් ලබාදිය හැකි අතර 1940 දශකයේ දී මෙම සරසවියේ ඉදිවුණු පැරණි නේවාසිකාගාර වලටද වඩා නවීන පහසුකම් වලින් යුක්ත වුවකි. දැන් තිබෙන්නේ මෙම දැවැන්ත සිසු නිවාසය සිසුන්ට ලබා දීමය. ඒ අනුව එහි පාලක සභාව ඒ වෙනුවෙන් කටයුතු කළ අතර එහි පවතින සම්ප්‍රදාය අනුව නේවාසිකාගාර නම් කිරීමට තීරණය කර ඇත. එහි දැනට තිබෙන නේවාසිකාගාර නම් කර තිබෙන්නේ රටට විවිධ අන්දමින් මෙහෙවරක් කර තිබෙන ජාතික මට්ටමේ කීර්තියක් උසුලන ප්‍රකට පුද්ගලයන්ගේ නමිනි. ජයතිලක ,විජේවර්ධන,රාමනාදන් ජේම්ස් පීරිස් ආදී වශයෙනි. මෙම සම්ප්‍රදාය අනුව යමින් සරසවි පාලක සභාව අලුතින් ඉදිවුණු නෙවාසිකාගාරයටද ඉදිකිරීමට නියමිත ඉතිරි නේවාසිකාගාර දෙකටද නම් යා්ජනා කර ඇත. ඉදිකළ නිවාසය ලලිත් ඇතුලත්මුදලි නමින්ද ඉතිරි දෙක පිළිවෙළින් ඒ. රත්නායක සහ ෂර්ලි අල්විස් නමින්ය. ලලිත් ඇතුලත්මුදලි හිටපු උසස් අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයකු මෙන්ම මහපොල උසස් අධ්‍යාපන ශිෂ්‍යත්ව වැඩසටහනේ නිර්මාතෘවරයාය. ඒ. රත්නායක නිදහස් අධ්‍යාපන පණත සම්මත කිරීමට පුරෝගාමී වූ දේශපාලන නායකයෙකි. ෂර්ලි අල්විස් යනු පේරාදෙණි සරසවියේ සමාරම්භක ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පියාය. ඔහුගේ නමින් අල්විස් පොකුණ නමින් පොකුණක් සරසවි මාවතේ නිර්මාණය කර ඇත. පසුගිය දොළොස්වෙනිදා ලලිත් ඇතුලත්මුදලි නමින් නම් කරන ලද නේවාසිකාගාරය විවෘත කිරීමට නියමිත ව තිබුනද එය කළ නොහැකි වූයේ ලලිත් ඇතුලත්මුදලි නම සඳහන් නාම පුවරුව සිසුන් පිරිසක් කඩා බිඳ දමා මේ උත්සවය කඩා කප්පල් කර තිබීම හේතුවෙනි.
මේ නාෂකවාදී (vandalism) ක්‍රියාවේ වගකීම බැරවී ඇත්තේ පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයට සම්බන්ධ සිසුන්ටය. කෞශල්‍යා ප්‍රනාන්දුගේ නාට්යයක් පේරාදෙණි එළිමහන් රඟහලේදී රංග දැක්වීමේ සිදුවීමේදී ඇතිවුණු ගල් ගැසීමේ සිද්ධියට නම ඇඳුනේද මේ සිසුන්ගේමය. එහෙත් එහිදී ශිෂ්‍ය සභාව ඉදිරිපත් වී එම වැරැද්ද නිවැරදි කිරීමට කටයුතු කරමින් සිසුන් වෙත එල්ල වූ අපවාදයෙන් නිදහස් වීමට කටයුතු කෙරිණි. එහෙත් ලලිත්ඇතුලත්මුදලි සිද්ධියේදී ශිෂ්‍ය සභාව ප්‍රමුඛ පෙරටුගාමී සම්බන්ධ සිසුන් නිහඩව සිටීමෙන් පෙනී යන්නේ මේ අකටයුත්ත ඔවුන් අනුමත කරනා බවද? ඔවුන්ට හිතවත් සමාජ මාධ්‍ය ක්‍රියාකාරිකයන් මේ කඩාකප්පල් ක්‍රියාව සාධාරණය කරනා අකාරය බලන විට පෙනී යන්නේ ඔවුන්ගේ අනුමැතිය සහිතව සිදුවී ඇති ක්‍රියාවක් බවය. සමහර විට අපගේ නිගමනය වැරදි වන්නට පුළුවන. කෙසේ වෙතත් කවුරුන් කළත් එම දුෂ්ට ක්‍රියාව සාධාරණීකරණය කිරීමට යොදා ගන්නා තර්ක දෙස බලන කල සමාජයක් ලෙස අපගේ හෘද ශාක්ෂියේ කඩා වැටීම කෙතරම් දැයි වටහා ගත හැකිය .
එම සමාජ මාධ්‍ය සටහන් මෙවැනි දේ සඳහන් වෙයි. ලලිත් ඇතුලත්මුදලි ධනේශ්වර පන්තියේ දේශපාලකයෙකි. මහපොළ ශිෂ්‍යත්වය ලෙස ගෙවන්නේ ඔහුගේ අම්මා අප්පාගෙන් ලබාගත් මුදල් නොව ජනතාවගේ මුදල්ය. ඔහු අසූව වැඩ වර්ජනයේදී කම්කරුවන් කනත්තට දක්වන්නට කතා කළේය.. ඔහු දෙමළ ජනයා ඝාතනය කළ යුද්ධයට නායකත්වය දුන්නේය ආදී වශයෙනි. තවත් කුණු මඩ කතාද වයිරල් වෙමින් තිබේ.
මියගිය තම ඥාතියා සහ හිතවතාගේ නමින් මෙම නිවාසය නම් කරන්නැයි ඇතුලත්මුදලි පවුලේ හෝ ගුණසමරු පදනමේ කිසිවෙක් පේරාදෙණි සරසවි පාලක සභාවෙන් ඉල්ලා නැත. එය පාලක සභාව ස්වාධීනව ගත් යහපත් තීන්දුවකි. එයට පදනම වී තිබෙන්නේ උසස් අධ්‍යාපන ශිෂ්‍යත්වයක් අරඹමින් ඔහු මෙරට අව වරප්‍රසාදිත පන්තියේ සිසුන් වෙනුවෙන් කළ සේවය ඇගයීමය . මේ බෝඩ් ලෑල්ල නොතිබුණා කියා ලලිත් ඇතුලත්මුදලි කළ එම මෙහෙවර ඉතිහාසයෙන් මකාදැමිය නොහැකිය. ලලිත්ගේ මහපොළ ශිෂ්‍යත්වය නොවන්නට ශිෂ්‍යාධාර ඉල්ලා හෝ ප්‍රමාණවත් නොවන බව පවසමින් තවත් ශිෂ්‍ය සටනක් මහා පාරේ ඉතිරිවන්නට ඉඩ තිබිණි.මේ ලියන මා ඇතුළු බොහෝ දෙනා මහපොළ ශිෂ්‍යත්වයේ උපකාරය ලබා උසස් අධ්‍යාපනය ලබා ගත්තවුන්ය. ලලිත් ඇතුලත්මුදලි කළ මෙම සේවය ඇගයීමට ඔහුගේ දේශපාලන ජීවිතයේ අවශේෂ කරුණු බාධාවක් කරගත යුතු නොවේ. ඩී බී ජයතිලක, ජේම්ස් පීරිස්, පොන්නම්බලම් රාමනාදන්, අරුනාචලම් ආදී පේරාදෙණි සිසු නිවාස ශාලා ශාලා නම්කර තිබෙන අදාල පුද්ගලයින් රටට කළ සේවය ඇගයීමට ඔවුන් නිමග්න වූ දේශපාලනය හෝ ඔවුන්ගේ පන්ති පදනම බාධාවක් කරගත් යුතු නොවේ. ඇතුලත් මුදලි නමින් ශාලාවක් නම් කිරීම පේරාදෙණියට ආලෝකයක් මිස නිග්‍රහයක් නොවේ. එහෙත් මේ හෘද ශාක්ෂියේ හඬ සිසුන්ට ඇහෙන්නේ නැත. ඔවුන් හුරු පුරුදු එක්තරා වාගමාලාවක් සහිත දේශපාලන භාෂාවක හඩක් පමණි අපගේ මිතුරකු වන පිලිප් ශාන්ත එම හඩින් ඔවුන් අමතා ඇත.
ඔවුන් සවන් දෙන්නේදැයි බලමු
"සමාජ සංවර්ධනයේ දී සියළු සමාජ පන්තීන්ට කාර්යභාරයක් පවතී. එම කාර්යභාරයේ පේටන්ට් අයිතිය නිර්ධන පන්තියට පමණක් හිමි වන්නේ නැත. ඉතිහාසය ගොඩනැගෙන්නේ අරගල වලින් බව ඇත්තක් වුවද ඒ අරගල නිර්ධන පන්තියේ අරගලයන්ට ලඝු නොවේ. ඒවා අතර ධනපති අරගල ද පවතී.
අධිරාජ්‍යවාදීන් ලංකාව අල්ලා ගත් පසුව රාජකාරී ක්‍රමය අහෝසි කිරීම ප්‍රගතිශීලී කාර්යයකි. එහෙත් ඒ පිටුපස ධනේශ්වර නොවන සමාජ කොටස් වල අරගලයක් නොතිබුණි. නිෂ්පාදන ක්‍රියාවලියේ දී එක් මොහොතක ආකෘතිය වෙනස් වූ අතර එය නියෝජනය කළේ ධනපති ක්‍රමයේ අවශ්‍යතාවයි. ඒ අනුව ධනේෂ්වර අවශ්‍යතා ද සමාජ සංවර්ධනයට බලපාන බව පැහැදිලි ය.
ලංකාවේ අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රයේ සියළු ලැබීම් ලැබුනේ ශිෂ්‍ය අරගල වලින්ම පමණක් යන්න සමාජ සංවර්ධනය පිළිබද බොළද කියවීමකි. ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය අතිශය විශාල කාර්යභාරයක් කළ බව ඇත්තකි. ඒ සම්බන්ධ තුලනාත්මක විග්‍රහයක් ද තිබිය යුතුය. එහෙත් අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රයේ සියල්ල සිදුවූයේ ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයේ මැදිහත්වීම මතින් යන්න අන්තිම බොළද කියවීමකි.
අනෙක ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය යන්න නිර්ධන පන්ති ව්‍යාපාරයක් නොවේ. එය නිර්ධන පන්ති ව්‍යාපාරයට යම් මොහොතක මෙහෙයක් කළත් එලෙසින්ම ධනපති පන්ති ව්‍යාපාරයට ද යම් මෙහෙයක් කරයි. ඊට හේතුව වන්නේ ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය පදනම් වන්නේ සුළු ධනේෂ්වරය මත වන බැවිනි. එනිසා ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයේ මුළු බර නිර්ධන පන්තියේ ගිණුමට බැර කිරීම ළාමකකමකි.
ධනපතියන් ද තම ක්‍රමය පවත්වාගෙන යෑම සදහා ක්‍රමය යම් යම් ආකාරයකින් තුලනය කිරීමේ තාක්ෂණික පියවර ගනී. නිදහස් අධ්‍යාපනය හදුන්වාදීම, ස්වභාෂා පාසැල් රජයට පවරා ගැනීම, පාසැල් පොත් නොමිලයේ දීම, පාසැල් නිල ඇදුම් නොමිලයේ දීම හා මහපොල ශිෂ්‍යත්ව ක්‍රමය ඇති කිරීම එවැනි උපාය උපක්‍රමයන් ය. බොහෝ දෙනෙක් සිතා සිටින්නේ ධනපතියන් උඩ බලාගෙන ඉන්නා විට තමන්ගේ මැදිහත්වීමෙන් සියළු සමාජ සුභසාධනයන් සිදුවූ බවකි. එහෙත් ඇත්ත සිද්ධිය වන්නේ තම ක්‍රමය පවත්වාගෙන යෑම සදහා ධනපතියන් වඩා විද්‍යාත්මකව පර්යේෂණ කරමින් අලුත් ආඛ්‍යනයන්ට යොමුවන බව ය.
නිර්ධන පන්ති ව්‍යාපාරයක් කළ යුත්තේ ධනපති ක්‍රමයට මුළු එකක් ලෙස වෙනස් වූ දේශපාලන ආකෘතියක් වෙනුවෙන් වැඩ කිරීම ය. එහෙත් ලාංකික ඊනියා වම්මු කරන්නේ සංශෝධනවාදය වෙනුවෙන් පෙනී සිටිමින් ධනපති උපක්‍රමික දේ වලට ජාතකය ලියා ගැනීමට උත්සාහ කිරීම පමණි. අන්තිමේ සියළු ප්‍රතිසංස්කරණයන් කර ඇත්තේ ඊනියා වම්මූ නිසා නම් එනිසා ඔවුන් ලැජ්ජාවට පත්විය යුතුය. මන්ද වම්මු කළ යුත්තේ ධනේෂ්වර ක්‍රමයට විකල්ප සමාජ දේශපලාන ව්‍යාපාරයක් ගොඩනැගීම මිස ධනපති සංශෝධනයන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම නොවන බැවිනි.''
Monday, 13 March 2017
සයිටම් අර්බුදයට විකල්ප විසඳුමක්
සයිටම් අර්බුදයට විකල්ප විසඳුමක්
අප යෝජනා කරන්නේ සයිටමය රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල පද්ධතිය ඇතුළත මුදල් ගෙවා අධ්‍යාපනය ලබාගත හැකි වෛද්‍ය පීඨයක් බවට පත් කිරීමෙන් වර්තමාන අර්බුදයට සධාරණ විසඳුමක් ඇති කර ගත හැකි බවය.
ඒ සඳහා වඩාත් සුදුසු වන්නේ සයිටමය ශ්‍රී ලංකා විවෘත විශ්ව විද්‍යාලයේ වෛද්‍ය පීඨය බවට පත් කිරීමය. සිසුන් තෝරන්නේ අනෙක් හැම රජයේ වෛද්‍ය පීඨයකටම කරන්නා සේ විශ්ව විද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසමය . දිස්ත්‍රික් පදනමෙන් වැඩිම ඉසඩ් අගය ලබා ගන්නා සිසුන්ට ඔවුන්ගේ විභාග කුසලතාවන්ට කරන සැලකිල්ලක් වශයෙන් පූර්ණ නොමිලයේ අධ්‍යාපනය ලබාදෙන කොළඹ පේරාදෙණිය ආදී දැනටමත් තිබෙන වෛද්‍ය පීඨ වලට ඇතුලත් විය හැකිය. දිස්ත්‍රික් පදනම නිසා වෛද්‍ය ශිෂ්‍ය වරම් නොලැබෙන නමුත් මූලික සුදුසුකම් තිබෙන මුදල් වියදම් කිරීමේ හැකියාව තිබෙන සිසුනට විවෘත විශ්ව විද්‍යාලයේ වෛද්‍ය පීඨයට ඇතුල් විය හැකිය. ඒ වාගේම දිස්ත්‍රික් පදනම නිසා විශ්ව විද්‍යාල අවස්ථාව නොලැබෙන මූලික සුදුසුකම් ඇති එහෙත් මුදල් වියදම් කිරීමේ හැකියාව නැති සිසුන් සඳහා ශිෂ්‍ය ණය මුදලක් ලබාදිය හැකිය . එවිට ඔවුන්ටද විවෘත විශ්ව විද්‍යාලයේ වෛද්‍ය පීඨයේ දොරටුව විවෘත වනු ඇත. ඔවුන් දොස්තර වරුන් වී මුදල් හම්බ කර මේ ණය මුදල ගෙවිය යුතුය. සයිටම් රෝහල රාජ්‍ය සහ පුද්ගලික හවුල්කාරීත්වය ඇති අර්ධ රාජ්‍ය ආයතනයක් සහ ශික්ෂණ රෝහලක් බවට පත් කළ යුතුය.විවෘත සරසවි වෛද්‍ය පීඨය පවත්වාගෙන යා යුත්තේ පාඩුද නොලබන ලාභද නොලබන ආයතනයක් ලෙසය.
අන්තර්කාලීන ක්රියාමාර්ගයක්ද අවශ්‍ය වේ. ඒ දැනට සයිටමයේ ලියා පදිංචි වී සිටින සුදුසුකම් සහිත සිසුන් සම්බන්ධයෙනි . ඔවුන්ට වෛද්‍ය උපාධිය සහ වෛද්‍ය වෘත්තීය බල පත්‍රය ලබා දිය යුතුය. ඒ සඳහා ඔවුන් වෛද්‍ය සභාවේ ඊ ආර් පී එම් විභාගයට පෙනී සිටිය යුතුය. ඔවුන්ගේ ප්‍රමිතිය පිලිබඳ තව දුරටත් ගැටළු තිබේ නම් ඔවුන්ගේ වෘත්තික සීමා වාසික කාලය දීර්ඝ කළ හැකිය.
මේ විකල්පය ක්‍රියාත්මක කිරීමෙන් අධ්‍යාපනයේ නිදහසත් නිදහස් අධ්‍යාපනයත් යන දෙකම සුරැකේ. වෛද්‍ය අධ්‍යාපනයේ ප්‍රමිතියද සුරැකේ. රටේ සල්ලි පිට රට යන්නේද නැත. සමාජයේ බොහෝදෙනාට වැළදී තිබෙන දොස්තර මේනියාවද තරමක් හෝ සුවකර ගත හැකිය .
Tuesday, 7 June 2016
සිරිබෝ අය්යා මොනවට ගියාද වෙඩිල්ල පත්තු වුණ තැනට
''සිරිබෝ අය්යා මොනවට ගියාද වෙඩිල්ල පත්තු වුණ තැනට" ?
මේ සිනමා දෙබස් කණ්ඩය මට තවම මතකය. චිත්‍රපටය 'සිරිබෝ අය්යා'. තිරගතවු වසර 1980. අධ්‍යක්ෂණය සුනිල් ආරියරත්න. චිත්‍රපටයේ එම දෙබස කියන්නේ අවුරුදු දහයක දොළහක තරම් වයසේ කොලු ගැටයෙකි. එකල මමද එම වයසේම පසු වු කොලු ගැටයෙකු වුවෙමි. මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්න මෑතකදී 'පත්තිනි' නමින් චිත්‍රපටයක් කළේය. එය තවමත් සිනමා ශාලාවල තිරගත වන අතර මමද ඊයේ පෙරේදා දවසක එය නැරඹුවෙමි. එහි එකම දෙබස් කණ්ඩයක් වත් මට මතක නැත.
පත්තිනි චිත්‍රපටයේ කතා තේමාව පතිවත රකිනා 'කන්නගී' නම් ස්ත්‍රිය වටා ගෙතී ඇත. කන්නගී තම පතිවතේ බලයෙන් සිය සැමියාට හිරිහැර කරන පඩිපුර රජු ඇතුලු රට ගිනි තබා විනාශ කරයි. අනතුරුව බුදු දහම කෙරෙහි පැහැදී බුදුබව පතනා බෝසත් වරියක්ද දේවතාවියක්ද වන්නීය. මේ චිත්‍රපටය සුචරිතවාදී කෝදුවෙන් යහමින් මැණිය හැකි පිළිම වලට පවා පණ එන ගනයේ එකකි.
සිරිබෝ අය්යා චිත්‍රපටයේ සුචරිතය අහළ ගං හතකවත් නැත. ගීතා කුමාරසිංහ එහි රගපාන්නේ පතිවත බිදනා ස්ත්‍රියකගේ චරිතයයි. සිරිබෝ අය්යා නමැති කරත්ත කරුවා ගැහැණුන් දෙදෙනෙකුට පෙම් කරන අතර ගල් වෙඩිල්ල පිපිරීමෙන් දෑස් අන්ධ වූ ඔහුට අවසානයේ පිළිසරණ වන්නේ 'පත්තිනි අම්මා' කෙනෙකු නොව 'රෙද්දේ තුත්තිරි' තවරාගත් පතිවත බිදගත් ස්ත්‍රියයි.
මේ චිත්‍රපට දෙකෙන් ජිවිතයට වඩා සමීප වන්නේද ජීවන සහකම්පනයක් මතු කරන්නේද සිරිබෝ අය්යා මිස පත්තිනි ය නොවේ.
පත්තිනි කතාව දකුණු ඉන්දීය ජනස්‍රැතිගත දේවකතාවකි. එය පසුව සිංහල ජනස්‍රැතිගත දේවකතාවලියටද එක්විය.එය මිථ්‍යාහරණය කොට අප ජීවිතයට සමීප පුවතක් බවට ජිවිතය පුබුදුවනා සිනමා කෘතියක් කිරීමට මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්න සමත් වී නැත.
සිරිබෝ අය්යා කතා පුවත ප්‍රබන්ධයකි. අපේ රටේ ජන ජීවිතයේ හරස් කඩකි. එසමගම එය අපේ රටේ ජනස්‍රැතියේ ප්‍රමුඛාංගය වන සැප දුක රාගය අනුරාගය විරාගය ආදී සියලු හැගිම් කැටිකරනා ජන කවිය නමැති සලුවෙන් ඔතමින් පොදු ජනමනසට සමීප කළ සිනමා කෘතියකි.
චිත්‍රපටයේ නන්දා මාලිනී සහ අමරදේව ගැයූ එම ජන කවි මාලාව පසුබිම් කථකයකුගේ චරිතය ප‍‍ණපොවමින් සිතුවම් පටයේ කතාව ඉදිරියට ගෙන යයි.
https://www.youtube.com/watch?v=Dorh0ijFk2k
සිරිබෝ අය්යා මේ දැනුත් අප ළග සිටින්නාසේය. පත්තිනිය ජීවිතයෙන් දුරස්තර අභව්‍ය දේව කතාවකි.
(මෙය සිනමා විචාරයක් නොවේ. රසික සටහනක් පමණි)
මේ සිනමා දෙබස් කණ්ඩය මට තවම මතකය. චිත්‍රපටය 'සිරිබෝ අය්යා'. තිරගතවු වසර 1980. අධ්‍යක්ෂණය සුනිල් ආරියරත්න. චිත්‍රපටයේ එම දෙබස කියන්නේ අවුරුදු දහයක දොළහක තරම් වයසේ කොලු ගැටයෙකි. එකල මමද එම වයසේම පසු වු කොලු ගැටයෙකු වුවෙමි. මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්න මෑතකදී 'පත්තිනි' නමින් චිත්‍රපටයක් කළේය. එය තවමත් සිනමා ශාලාවල තිරගත වන අතර මමද ඊයේ පෙරේදා දවසක එය නැරඹුවෙමි. එහි එකම දෙබස් කණ්ඩයක් වත් මට මතක නැත.
පත්තිනි චිත්‍රපටයේ කතා තේමාව පතිවත රකිනා 'කන්නගී' නම් ස්ත්‍රිය වටා ගෙතී ඇත. කන්නගී තම පතිවතේ බලයෙන් සිය සැමියාට හිරිහැර කරන පඩිපුර රජු ඇතුලු රට ගිනි තබා විනාශ කරයි. අනතුරුව බුදු දහම කෙරෙහි පැහැදී බුදුබව පතනා බෝසත් වරියක්ද දේවතාවියක්ද වන්නීය. මේ චිත්‍රපටය සුචරිතවාදී කෝදුවෙන් යහමින් මැණිය හැකි පිළිම වලට පවා පණ එන ගනයේ එකකි.
සිරිබෝ අය්යා චිත්‍රපටයේ සුචරිතය අහළ ගං හතකවත් නැත. ගීතා කුමාරසිංහ එහි රගපාන්නේ පතිවත බිදනා ස්ත්‍රියකගේ චරිතයයි. සිරිබෝ අය්යා නමැති කරත්ත කරුවා ගැහැණුන් දෙදෙනෙකුට පෙම් කරන අතර ගල් වෙඩිල්ල පිපිරීමෙන් දෑස් අන්ධ වූ ඔහුට අවසානයේ පිළිසරණ වන්නේ 'පත්තිනි අම්මා' කෙනෙකු නොව 'රෙද්දේ තුත්තිරි' තවරාගත් පතිවත බිදගත් ස්ත්‍රියයි.
මේ චිත්‍රපට දෙකෙන් ජිවිතයට වඩා සමීප වන්නේද ජීවන සහකම්පනයක් මතු කරන්නේද සිරිබෝ අය්යා මිස පත්තිනි ය නොවේ.
පත්තිනි කතාව දකුණු ඉන්දීය ජනස්‍රැතිගත දේවකතාවකි. එය පසුව සිංහල ජනස්‍රැතිගත දේවකතාවලියටද එක්විය.එය මිථ්‍යාහරණය කොට අප ජීවිතයට සමීප පුවතක් බවට ජිවිතය පුබුදුවනා සිනමා කෘතියක් කිරීමට මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්න සමත් වී නැත.
සිරිබෝ අය්යා කතා පුවත ප්‍රබන්ධයකි. අපේ රටේ ජන ජීවිතයේ හරස් කඩකි. එසමගම එය අපේ රටේ ජනස්‍රැතියේ ප්‍රමුඛාංගය වන සැප දුක රාගය අනුරාගය විරාගය ආදී සියලු හැගිම් කැටිකරනා ජන කවිය නමැති සලුවෙන් ඔතමින් පොදු ජනමනසට සමීප කළ සිනමා කෘතියකි.
චිත්‍රපටයේ නන්දා මාලිනී සහ අමරදේව ගැයූ එම ජන කවි මාලාව පසුබිම් කථකයකුගේ චරිතය ප‍‍ණපොවමින් සිතුවම් පටයේ කතාව ඉදිරියට ගෙන යයි.
https://www.youtube.com/watch?v=Dorh0ijFk2k
සිරිබෝ අය්යා මේ දැනුත් අප ළග සිටින්නාසේය. පත්තිනිය ජීවිතයෙන් දුරස්තර අභව්‍ය දේව කතාවකි.
(මෙය සිනමා විචාරයක් නොවේ. රසික සටහනක් පමණි)
Monday, 4 April 2016
ව්‍යවස්ථා මණ්ඩලය රැස්වීමට පෙර ලියන සටහන.....................
හැම රටකටම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් ඇත.
එහෙත් ව්‍යවස්ථානුකූල ආණ්ඩුක්‍රමයක් හැම රටකම නැත.
සිම්බාබ්වේ රටේ හොද ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් ඇත.
ව්‍යවස්ථානුකුල පාලනයක් නැත.
උදාහරණ නම් තවත් ඇත.
වයවස්ථාවට අනුව ඡන්දය පවත්වන හැම රටකම ඡන්දදායකයෝ සිටිති.
එහෙත් ඒ හැම ඡන්දදායකයෙක්ම පුරවැසියෙකු වන්නේ නැත.
පුරවැසියා යනු නෛතික පුද්ගලයකි.
සමාජය තුළ පුරවැසියා සතු අයිතිවාසිකම් මෙන්ම සමාජය කෙරෙහි පුරවැසියා සතු යුතුකම්ද ආණ්ඩුක්‍රම නීතියේ සදහන් වෙයි.
නීතියේ සදහන් වූ පමණටම අයිතිවාසිකම් රැකෙන්නේ නැත.
යුතුකම් ඉටුවන්නේද නැත.
එසේ වීමට හැම පුරවැසියෙක්ම අයිතිවාසිකම් වලට සහ යුතුකම් වලට සංවේදී විය යුතුය.
හැම පුරවැසියෙක්ම අයිතිවාසිකම් වලට සහ යුතුකම් වලට සංවේදී වන්නේ නැත.
අයිතිවාසිකම් සහ යුතු කම් වලට අසංවේදී පුරවැසියෝ නිෂ්ක්‍රිය පුරවැසියෝය.
සංවේදි පුරවැසියෝ සක්‍රිය පුරවැසියෝය.
අයිතිවාසිකම් වලට පමණක් සංවේදි සක්‍රිය පුරවැසියෝ නරක පුරවැසියෝය.
හොද සක්‍රිය පුරවැසියෝ අයිතිවාසිකම් සහ යුතුකම් දෙකටම සංවේදී වන්නෝය.
හොද නරක අයත් වන්නේ දේශපාලනයට නොව අචාර ධර්ම වලට යැයි ප්‍රකට මතයක් තිබේ.
මේ මතය නරක මතයකි.
අචාර ධර්ම සහ දේශපාලනය වෙන් කරන්නට කතා කරන්නේ මැකියාවෙලි වැනි නරක දේශපාලන චින්තකයන්ය.
දේශපාලනයට ආචාර ධර්ම තිබිය යුතු බව කියන්නේ ඇරිස්ටෝටල් වැනි හොද දේශපාලන චින්තකයන්ය.
ව්‍යවස්ථා හදන සමහර අය මැකියාවෙලිගේ දරුවෝය.
සමහර අය ඇරිස්ටෝටල්ගේ දරුවෝය.
ඔබ මැකියාවෙලිගේ දරුවෙක්ද?
ඇරිසිටෝටල්ගේ දරුවෙක්ද?
Thursday, 24 March 2016
නෙළුම් යාය පිපී පිපී රේණු නටාවා!
නෙළුම් යාය බ්ලොග් සම්මාන උත්සවයට සියල්ල සූදානම්.
ජනමාධ්‍ය අමාත්‍යංශයෙන් කෙරෙන්නේ ශාලාව ලබාදීම වැනි පහසුකම් කිහිපයක් සැපයීම පමණය. සම්මාන විනිශ්චය සදහා රජයේ කිසිම සම්බන්ධයක් නැත.
මෙවර සම්මාන උත්සවය නැර‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ඹීමට අපට නොහැකි වීම ගැන ඇත්තේ කනගාටුවකි.
මා ඇතුලු අමාත්‍යංශයේ වැඩි දෙනෙක් එදින සිටින්නේ යාපනයේ බැවිනි.
සම්මාන ලබා ගන්නා බ්ලොග් ලේඛකයන්ට අපගේ සුබ පැතුම්.
සම්මාන උළෙල සාර්ථක කරන්නට නන් අයුරින් දායක වන සියලු දෙනාටමත් අපගේ ස්තුතිය.
Friday, 11 March 2016
පුංචිරාළලාගේ අධ්‍යාපන දෘෂ්ටිය
එ්ඩ්ස් රෝග 'චෝදනාව' එල්ලවූ කුලියාපිටිය සම්බෝධි විදුහලේ සිසු දරුවාගේ ප්‍රශ්නය අපට හෘද සාක්ෂියේ ප්‍රශ්නයක් ඉතිරි කරමින් විසදී ඇත. බෞද්ධ නමක් ඇති සම්බෝධි විදූහලට අමතක වූ සමානාත්මතාවාදයේ බුදු වදන ක්‍රිස්තියානි ත්‍රිත්ව විදුහල අපට මතක් කර දී ඇත. ත්‍රිත්ව විදුහල ලබා දි ඇත්තේ බෞද්ධයාගේ හෘද සාක්ෂියේ පතුළටම ඇනෙන්නට වැදූණ පිළිතුරකි. එම දරුවාගේ අධ්‍යාපන අයිතියට එරෙහිව හෙන ගෙඩියක් සේ පාත් වූ දෙමව්පිය උද්ඝෝෂණය විසින්ම දරුවාගේ අධ්‍යාපන අයිතිය තහවුරු වීම සරදමකි. එහෙත් එබදු සරදම්කාරී පිළිතුරු වලින් නොව ව්‍යුහාත්මක වෙනස් කම් මගින් පමණක් විසදාගත යුතු අප අධ්‍යාපන පද්ධතියේ නිදන්ගතව පවතින ප්‍රශ්නයක් මේ දරුවාගේ සිද්ධිය මගින්ද යළි ඉස්මතු කර තිබේ. එනම් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටක අධයාපන ක්‍රමයක් විසින් සුරැකිය යුතු සමානාත්මතා මූල ධර්මය අපේ අධ්‍යාපන පද්ධතිය විසින් උල්ලංඝනය කරමින් තිබෙන බවයි.
සමානාත්මතාව යනු සමාජ විමුක්ති අදහසකි. සමාජයක් අවමානුෂිකකරණයෙන් ගලවාගන්නේ සමානාත්මතාව උදෙසා වන සමාජික ක්‍රියාකාරකම් මගිනි. සමානාත්මතාවාදය අප ජීවන දෘෂ්ඨියක් ලෙස හුරු කර ගත යුතුය. ජිවන භාවිතාවක් ලෙස ප්‍රගුන කළ යුතුය. එය පහසු කටයුත්තක් නොවේ. එහෙත් කිසියම් සාර්ථකත්වයකින් යුතුව හෝ සමානාත්මතාව අදහසක් ලෙස සහ ජීවන චර්යාවක් ලෙස පුරුදු පුහුණු කරගත හැක්කේ සමානාත්මතාව මුලධර්මයක් ලෙස පිළිගෙන ආරක්ෂා කරන්නා වු අධ්‍යාපන ක්‍රමයක පැවැත්මක මගිනි. කුලියාපිටිය සිද්ධිය පෙන්නුම් කරන්නේ මේ වැදගත් මුල ධර්මය අලුයම ලූ කෙල පිඩක් සේ බැහැර කරමින් අපේ මිණීවල අපම කපා ගන්නා මුග්ධ සමාජයක් වෙත ගමන් කිරීමට සූදානම් සමාජයක් අප දැනටමත් නිර්මාණය කරගෙන තිබෙන බවය.
මනුෂ්‍යත්වයට නිගාදුන් වැඩවසම් සමාජ පර්යායකින් අප මේ තරමට හෝ නිදහස් වුයේ අප රටේ ඇති වු දේශපාලන විප්ලවයක් නිසා නොව යටත් විජිත උරුමයක් ලෙසම අපට ලැබුන අධයාපන ක්‍රමය නිසාමය. යටත් විජිත අධ්‍යාපන ක්‍රමය විසින් ඉටුකරන ලද සමාජ විමුක්ති කාර්ය භාරය අධයාපන විශේෂඥයන්ටත් වඩා හොදින් අපේ සමහර සාහිත්‍ය කරුවන් අතින් විග්‍රහ වී තිබේ. මහින්ද ප්‍රසාද් මස්ඉඹුල ලියු 'සෙංකොට්ටං' නවකතාව එයට උදාහරණයකි. පීඩිතයාගේ විමුක්තිය සැළසූ එකම මාවත වුයේ අධ්‍යාපනය බව පෙන්වන යටි කතාවක් මේ කෘතිය අස්සෙන් සොයාගත හැකිය.
එහෙත් එබදු සමාජ විමුක්ති විභවයක් සහිත වූ අධ්‍යාපනය අප අද මේ වන විට යොදා ගන්නේ මුග්ධ ස්වාර්ථකාමයක් සාධනය කිරීම වෙනුවෙනි. මේ ස්වාර්ථකාමය අද පොදු ජන අධ්‍යාපන දෘෂ්ටිය බවට පත් වී ඇත. ඡන්ද දේශපාලනය මේ ස්වාර්ථකාමී පොදු ජන දෘෂ්ටිය ඉදිරියේ යටත් වී ඇත. පොදු ජනයා අධ්‍යාපනය භාර ගත්තේ සමාජ විමුක්ති අර්ථයකින් නොව අතිශය පුද්ගලවාදී අර්ථයකින් බව 'පුංචිරාල' නව කතාව ලියූ කේ ජයතිලක බොහෝ කලකට පෙර පෙන්වා දුන්නේය.කුලියාපිටිය සිද්ධියෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ පුංචිරාළලාගේ සමාජයෙන් ගැලවී අගලක්වත් අප ඉදිරියට ගොස් නැති බවය.
Subscribe to:
Posts (Atom)